Ik ben van mezelf een traag persoon. Bij alles wat ik doe, ben ik meestal het langzaamst. Van opdrachten inleveren tot lopen, spullen opruimen bij yoga. Iedereen is vertrokken wanneer ik klaar ben. Dit niet iets waar ik me voor schaam. Het is gewoon mijn natuurlijke tempo.
Mijn langzame karakter schuurt soms wel met de snelheid van de stad waar ik woon. Amsterdam. Iedereen heeft hier haast. Dat uit zich in snauwen die naar je hoofd geslingerd worden als je even te veel naar links rijdt (omdat je was weggedroomd) en elektrische bakfietsen (ik zeg liever moordwapens) die je bijna platrijden.
Een belangrijke les uit de psychologie is dat je omgeving je vormt. In Amsterdam heb ik vaak het gevoel van alles te moeten: Een nieuwe baan vinden, studie (in één keer) halen, stages, daten om je perfecte vriend te vinden. Tussen de bedrijven door nog mijn angsten overwinnen en mentale shit opruimen.
Geen tijd voor getreuzel. Alle ballen in de lucht. Op één been. Als je hard op je bek gaat, zo snel mogelijk weer opstaan voordat iemand het ziet. En niet vergeten je insta vrienden op de hoogte te houden van je dagelijkse matcha lattes, hotgirl-walks, hippe feestjes en tripjes naar Bali.
Heel vermoeiend soms. Ik ga namelijk regelmatig hard op mijn bek. En soms wil ik dan daar gewoon even blijven liggen. Dat dat ook oké is.
Bij mijn ouderlijk huis is een plek waar ik soms kom. Een openbare tuin die mensen weinig mensen kennen. De enige plek in de stad, waar je echt alleen kunt zijn. Verdwijnen tussen de blaadjes. De plek ademt die slome manier van leven. Toch staat de natuur staat nooit stil. Bomen kleuren rood, worden kaal en groeien weer hun bladeren. Er is constante verandering. Maar geen haast.
Misschien hoeven we niet altijd te rennen om te bereiken wat we zo graag willen. Dat je dromen volgende week niet werkelijkheid zijn betekent niet dat ze nooit zullen uitkomen. Elke dag een klein mini-stapje richting je doel is goed genoeg. En ook even stilstaan bij wat er al bereikt is. Waar je bent op dit moment. De natuur herinnert ons eraan dat het best wat langzamer mag. Op dat trage tempo waar ik zo van hou.
