In de stilte
is waar we niks deden
een groep van pelgrims
op zoek naar verlossing.
We hadden alles achter ons gelaten
met de intentie diep in onszelf te keren
ons te ontbloten aan de illusies
ons te bevrijden van onze verlangens
ons te ontwaken.
Er werd geen woord gewisseld
toch werden er tranen gedeeld
werd er hoop geschonken in blikken
en toch was er niemand met een ander doel.
We groeven dieper en dieper in de leegte
er was verzet
er was pijn
diep lijden
diep geluk.
Tot er niets meer over bleef
en in dat moment
vormde het bewustzijn zich stilletjes
tot een bloem van compassie
als kloppend hart in een wereld vol afschuw
want compassie is de lijm van de liefde
en zonder die liefde kunnen wij niet bestaan.
